Please, do not mix up the disabling and problematic Preoccupation with the “normal” autistic way of having a hobby/interest.
See Preoccupation as self-medication for extreme stress/anxiety and treat it the same way, help with solving the causes, leave it if you can’t and it is per definition like any drug bad for the sufferer in the end.
Ik vraag me af,
Waarom lijkt het toch alsof niemand het met mij oneens is over wat ik geschreven heb, ik kan toch niet altijd gelijk hebben, of heb ik dat wel?
I Wonder,
why does it seem to me that nobody disagrees with me or my writings, I can’t be right all the time, or can I?
Deze post is aanzienlijk lastige om te schrijven dan de vorige, omdat het onderwerp veel moeilijker is om in woorden…
Alsjeblieft Verwissel niet een problematische, ontregelende Preoccupatie en de “normale” autistische hobby/intresse beleving.
Zie een Preoccupatie als zelfmedicatie tegen extreme stress, en behandel het ook op die manier, help met het oplossen van de oorzaken, laat het met rust als je daar niet aan kan werken, maar het is uiteindelijk net als elke zelfmedicatie slecht voor de patiënt.
For quite some time I ‘m working with professional (mental) aid providers, and a number of things come up again and again
De geruime tijd dat ik al met professionele begeleiding werk komen een aantal dingen steeds weer te sprake, nu kan ik alleen mijn professionele begeleiding beoordelen maar volgens mij gelden deze dingen ook voor mantelzorg.
Naar aanleiding van een gedichtje over angst van een vriendin van mij heb ik zelf ook maar eens een poging…
Nog een vertaald oude blog bericht, al is dit een wat oudere tekst de inhoud is voor mij nog steeds volledig…
Dit is één van mijn oudere blog berichten die ik in het Engels al eens heb geplaatst, en omdat mijn begeleiders…